Rys historyczny szkoły w Niskowej
Szkoła w Niskowej rozpoczęła swą działalność na początku XX wieku. Zachowała się „Kronika szkolna szkoły ludowej w Niskowej”, z której możemy dowiedzieć się o wydarzeniach poprzedzających budowę szkoły, a także jej trudnych początkach.
W roku 1610 istniała szkoła parafialna w Podegrodziu, do której należały okoliczne wioski, w tym również Niskowa. Jednak z powodu znacznej odległości, którą trzeba było pokonywać pieszo (około 10 km), młodzież szkolna z Niskowej nie uczęszczała do niej. Od około 1875 r. wieś miała własnego nauczyciela domowego Juliana Komendeckiego, który uczył podstawowych umiejętności, czyli czytania i pisania, w zamian za wyżywienie i dopłatę uiszczaną przez rodziców dzieci. W roku 1891 została wybudowana szkoła w Biczycach, do której miała uczęszczać również młodzież szkolna z Niskowej. Jednak z powodu złego stanu drogi, która zwłaszcza podczas zimowych zamieci była nie do przejścia, dzieci nie uczęszczały regularnie na zajęcia. Wszystkie te trudności skłoniły mieszkańców oraz ówczesnego wójta gminy, Wojciecha Migacza, do rozpoczęcia starań o wybudowanie własnej szkoły.
W roku 1907 c. k. Rada Szkolna Krajowa powołała do życia szkołę powszechną w Niskowej. Jednak z powodu braku budynku szkolnego, zajęcia odbywały się na początku w prywatnej izbie u Jana Pasiuta. Pierwszym nauczycielem i kierownikiem został Andrzej Kozieł, który zamieszkał u wójta gminy. W roku 1907 uczęszczało do szkoły 51 dzieci z Niskowej i Szymanowic.
W 1908 roku kierownictwo szkoły przejął Kazimierz Ligęza. Rok później gmina Niskowa kupiła od Jana Pasiuta półmorgową działkę pod budowę szkoły. Otrzymano również pozwolenie na budowę oraz zasiłek pieniężny. Nową szkołę budował majster murarski z Nowego Sącza Wacław Wiktor. Prace budowlane zostały zakończone w 1911 r. 1 września 1911 roku szkoła została poświęcona przez ks. Jana Oleksika, proboszcza z Podegrodzia i tego dnia rozpoczęto naukę w nowym budynku.
Kolejnymi nauczycielami uczącymi w Niskowej byli Maria Golachowska, a następnie Bolesław Koziński. Szkoła w tym czasie mierzyła się z różnymi problemami, m.in. brakiem studni, odwodnienia, nieszczelnymi oknami. Mieszkańcy i nauczyciele wspólnymi siłami dokonywali poprawek technicznych, kopali studnie, równali teren wokół szkoły, budowali płot.
Gdy w 1914 r. wybuchła I wojna światowa, nauka została przerwana. 19.11.1914 r. wojska rosyjskie wkroczyły do Nowego Sącza. W szkole zostali zakwaterowani żołnierze rosyjscy, którzy dokonywali zniszczeń w budynku i wokół niego. Przebywali w tym miejscu przez trzy tygodnie, do momentu, kiedy zostali wyparci z tych terenów. Jednak już w grudniu tego samego roku w szkole zostały zakwaterowane wojska austriackie, które opuściły ją dopiero 5 maja 1915 r. W tym czasie pełniący funkcję nauczyciela i kierownika szkoły, Bolesław Koziński, został powołany do wojska, a w jego zastępstwie pracowała od czerwca do listopada 1915 r. (do momentu powrotu Kozińskiego) Klara Sobusiowa. Do listopada 1918 r. edukacja w szkole odbywała się bez większych problemów.
W listopadzie i grudniu 1918 r. szkoła nie funkcjonowała z powodu epidemii hiszpanki, a następnie od 1 stycznia do 10 marca z powodu braku opału. Mimo że zima tego roku była bardzo mroźna, a sale lekcyjne nie były ogrzewane, szkoła wznowiła działalność. Dzieci chciały się uczyć, przychodziły do szkoły, a nauczyciel, widząc to, wykonywał swoje obowiązki, chociaż w takich warunkach o chorobę i przeziębienie nie było trudno. Sytuacja powtórzyła się jednak kolejnej zimy, kiedy to dzieci nie uczęszczały do szkoły od grudnia do kwietnia z powodu braku opału.
Dnia 1.11.1920 r. kierownictwo szkoły objęła Olga Hubrichówna, nauczycielka bardzo ceniona i miło wspominana przez tutejszą społeczność. Dołożyła bowiem wszelkich starań, aby dzieci uczęszczały do szkoły bez przerw, przygotowywała je do różnorodnych uroczystości i wystąpień publicznych, urządzała wystawy robót ręcznych, a także znacznie podniosła poziom wiedzy wychowanków. Jednak swój upór i determinację przypłaciła zdrowiem, gdyż pracując w tak trudnych warunkach, w wilgoci i zimnie, ciężko zachorowała. W związku tym od 1927 r. do 1929 r. przebywała na urlopie zdrowotnym, a w jej zastępstwie uczyły w Niskowej kolejno: Maria Ziębianka, Stefania Kargulówna oraz Irena Socka. Po powrocie Hubrichówna pracowała na swoim stanowisku do roku 1932. Po jej odejściu obowiązki nauczyciela w Niskowej pełnili: Jan Tokarczyk, Józef Rząsa, Stanisława Burgerowa, Eugeniusz Chorbiński, Wanda Uczkiewicz – Szewczykowa.
W kolejnych latach przeprowadzono odwodnienie szkoły. W 1939 r. otwarto w Niskowej piątą klasę. Po II wojnie światowej dobudowano prawe skrzydło oraz piętro, gdzie znajdowały się mieszkania służbowe dla nauczycieli. W 1951 r. otwarto klasę szóstą. W 1993 r. oddano do użytku sanitariaty wybudowane w czynie społecznym przez mieszkańców wsi. W rok później przeprowadzono remont dachu.
W 2011 roku odbyły się uroczyste obchody 100-lecia Szkoły Podstawowej w Niskowej. Uroczystość rozpoczęła się Mszą Świętą w Kościele Parafialnym w Niskowej. Na jubileusz ten zostali zaproszeni m.in. absolwenci szkoły, którzy wpisali się do Księgi Pamiątkowej.
Od 2012 roku Szkoła Podstawowa w Niskowej działa jako niepubliczna placówka, w której dzieci pobierają darmową naukę. W tym samym roku przejęło Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Niskowa, a dyrektorem szkoły została mgr Lucyna Szołdrowska – Bieda. W skład Stowarzyszenia weszli rodzice uczniów oraz mieszkańcy wsi, którzy od początku bezinteresownie włączyli się w prace związane z utworzeniem nowej niepublicznej szkoły. Przeprowadzono również niezbędne prace remontowe budynku, w którym znajdowała się dotąd gminna placówka. W czasie wakacji, dzięki rodzicom i sponsorom, Stowarzyszenie we własnym zakresie wykonało: malowanie ścian, ułożenie podłóg, zrobienie wylewek, modernizację kotłowni, wymianę oświetlenia i inne drobne prace.
